De wedstrijden volgend werden met wisselend resultaat gespeeld. In 1932 werd het eerste elftal van Amicitia vervolgens zonder kampioen te worden gepromoveerd naar de 1e klasse. Waarna ook de eerste krantenberichten over Amicitia verschenen, het Nieuwsblad van het Noorden schreef op 17 nov. 1932; "..de strijd in 1A heeft door de uitslagen van de laatste weken een geheel ander beeld gekregen dan aanvankelijk werd verwacht. Door het voor de 2e maal struikelen van Groen Geel en Gruno, die zoo goed begonnen, geeft Amicitia thans den toon aan.." In 1936 degradeert Amicitia naar de 2e klasse, waarna het in 1938 voor het eerst een kampioenschap pakt en weer promoveert. Dat het eerste kampioenschap uitbundig geviert werd mag voor zich spreken. Over uithoudings vermogen op feestjes en partijen hoefde Amicitia uberhaupt niet te klagen. Integendeel, vanaf haar oprichting bouwde Amicitia een ijzersterke reputatie op. Het bestuur verzorgde in samenwerking speciaal daartoe in het leven geroepen commissies menig feest, soiree, jubileum of zo maar een gezellig samenzijn. deze vonden plaats in Astoria (Kijk in 't Jatstraat) of in Suisse (Herestraat). "..Amicitia die in den beginne zooveel lauweren oogstte, in de provincie zoo wijd en zijd bekend. Amicitia, dat in Leens aller harten in gloed zette, het woord dat daar doet denken aan vroolijke kranige blauwhemden. Amicitia de de ploeg met zijn zangvirtuoos. Amicitia de ploeg, die in Leeuwarden na schitterende strijd van M.K.V. won en toen daar de bloemetjes eens buiten zette om het zoo maar eens te noemen. Amicitia dat na haar terugkomst in Groningen de oude grijze Martinitoren deed schudden op zijn grondvesten door een orkaan, die haar clublied "Amicitia zal bloeien en nooit vergaan en Hoezee" veroorzaakte. Ja, dat Amicitia, ja die dierbare ploeg , de aloud gevreesde leeuw van het excercitieveld, viert heden haar eerste lustrum.." Uit: De Amicitiaan 18 oktober 1934 In 1937 was er een nieuwe feest- commissie "met koorts achtige ijver" bezig. Het soiree werd georganiseerd in de volgende " opstelling':  J.Antonissen, L.Terpstra, Kosters, C.Gottgens, H.Michel, J.Muller, W.Frije, J.Struik, L.Muller, J.Straatman, J.Abeln, en J.Dutmer  "..Wij zullen de Katholieke wereld wakker schudden en hen er op attenderen dat er in hun midden  nog een vereeniging bestaat die allround is zoowel op sport- als op feestgebied... de costuums naderen hun voltooiing.." De eerste soireeavond werd in Huize Maas gevierd, deze soiree dansante der V.V. Amicitia zou niet de laatste zijn... Na het kampioensjaar 1938 mist Amicitia in het seizoen erop de titel op het nippertje. Wel bereikt het eerste elftal de finale van de zgn. legpenningwedstrijden hetgeen in die tijd een uitstekende prestatie mag heten. Legpenning- en lauwerkrans-wedstrijden waren de voorlopers van de huidge bekercompetitie. "..leden, donateurs en belangstellenden komt allen naar dezen zeer belangrijke wedstrijd kijken en om onze jongens aan te vuren. Het zal misschien wel wat warmwezen maar het wordt vast een zeer interessante wedstrijd.."  Inderdaad won Amicitia.

In 1939 bestaat de vereniging 10 jaar en op 8 oktober 1939 wordt dit uigebreid gevierd. Kosten noch moeite worden gespaard en het programma spreekt boekdelen.

Henk Hokke, oud Amicitiaan, over deze avond: "..Het mooiste moment was wel het verbod van het door Bob Scholte te zingen liedje "Iedere man heeft in zijn leven een vriendinnetje gehad". Dat ging te ver, dat was te bar, foei, het was toch een R.K. vereniging.."

Herman Michel: "..Het tienjarig bestaan van Amicitia was, dunkt me, in Huize Maas. Er werd een revue van Amicitia gegeven, die gemaakt was door de heer en mevrouw Hildesheim. Bij insiders bekend als Dago Hildesheim uit de Folkingestraat. Het was een prachtfeest, dat bij sluiting van Huize Maas nog werd doorgezet in Suisse.."

1939 was ook het jaar dat Amicitia haar voetbalveld aan de Hereweg moest afstaan. "..Toen de minister van Defensie bij monde van den heer Colijn de verlenging van de dienstplicht afkondigde, kwam bij geen van ons de gedachte op, dat dit voor onze vereeniging verstrekkende gevolgen zou hebben...  ..Zoo kon zich dan in enkelen dagen tijds het feit zich voltrekken, dat ook onze vereeniging zich haar veld zag ontnomen.."    uit: De Amicitiaan 30 maart 1938.

Een paar maanden later nam Amicitia veld F op de renbaan in het stadspark in gebruik.

De trieste gebeurtenissen na mei 1940 hebben Amicitia niet onberoerd gelaten Er werd weliswaar een noodcompetitie afgewikkeld in 1940/41 en 1941/42, maar hoe betrekkelijk was het voetbal opeens niet geworden. Een aantal Amicitianen werd naarmate de oorlog vorderde gedwongen om in Duitsland te gaan werken.  Opvallend is de uitbreiding van de vereniging. Opeens telt de vereniging waarschijnlijk 4 juniorenelftallen. Omdat de ledenadminsitratie uit voorzorgs overwegingen in 1942 vernietigd is, valt niet na te gaan waar die sterke groei van het junioren bestand aan toe te schrijven is. In de notulen van de eerste jaarvergadering na de bevrijding (17 juli 1945) lezen we het volgende: "..De voorzitter opent de vergadering met een hartelijk woord van welkom, speciaal aan het adres van van de eerwaarde adviseur. Hij spreekt zijn tevredenheid uit over over de groote opkomst.... en wil erop wijzen dat alle leden weer zijn teruggekeerd uit Duitsland uitgezonderd J.Hoekstra, W.Frije en F. van Rijsbergen. Amicitia is de oorlog dan wel buitengewoon goed doorgekomen, wat betreft de leden in het buitenland. Hier in ons land hadden wij evenwel het verlies te betreuren van vijf leden. De voorzitter verzoekt om de gevallen vrienden in de gebeden te herdenken."

We schrijven 1947 als er voor het eerst serieus sprake is van een fusie (met Astrea). Was Amicitia van origine een vereniging "van de middenstand", het in 1932 opgerichte Astrea had haar leden altijd veel meer uit de katholieke werkende jongeren aangetrokken. De rivaliteit die altijd tussen beide clubs bestaan heeft, is dan ook niet volledig op sportieve gronden terug te brengen.

Desondanks zagen veel leden van beide verenigingen en zeker de geestelijke leiders van de katholieke enclave in Groningen veel liever 1 in plaats van 2 R.K. voetbalclubs. Naast ideele overwegingen spraken ook financiele motieven een woordje mee.

Na enige voorbesprekingen tussen de twee besturen in het voorjaar van 1947 stemde de algemene ledenvergadering van Amicitia en masse voor een fusie. Er wordt op voorstel van H.Kleine een andere naam aangenomen: Sarto, naam van een vroegere paus. aangzien er in Tilburg ook een Sarto bestaat wordt de naam uiteindelijk R.K. Sarto. Ook de clubkleuren krijgen een verfje. In plaats van het zo bekende blauw wit komen nu de witte shirts met daar overheen de rode pullovers. Dit naar voorbeeld van het beroemde Engelse Arsenal. Het "blauw-wit zal zegevieren" de veel gezongen regel uit het clublied behoorde hiermee definitief tot het verleden.

Al werden de kleuren en de naam veranderd, de fusie met Astrea ging net niet door. De leden van Astrea spraken zich er op het laatste moment nogal verrassend tegen uit. Zo bleef Astrea naast Sarto bestaan. Een vijftiental leden, onder wie corifeeen als B.Brekhof, A.Schreuder, T.Nuyten, C.Gevers, P.gevers, L.Wittenaar, O.Ten Brink en T.Wilken vroeg na deze koerswijziging overschrijving aan naar Sarto. Naast hun voetbalinbreng, hebben verscheidenen van hen zich nog jarenlang in verschillende functies verdienstelijk gemaakt.

Binnen sarto bleven echter twee polen bestaan, een Amicitia- en een Astreapool. Menig Astreaan keert in de loop der jaren dan ook terug naar Astrea. Uiteindelijk blijven er twee oud-Astrea spelers over in de hoofdmacht: T.Nuyten en A.Schreuder.

 

In 1949 werd het nieuwe clubgebouw geopend aan het hoofdveld van de Quintuslaan. Dankzij de inzet van veel vrijwilligers, van jong tot oud, had de vereniging weer de beschikking over een passende accommodatie.

V.l.n.r. S. Weitenberg; L Muller; J. Muller; Herschel; J. Hoekstra; Mevr Dutmer; Mevr. Hoekstra; H. Dutmer; G. Hegeman

Aangezien de fusie met Astrea geen doorgang vond en er weinig Astrea spelers bij Sarto bleven werd in 1951 op voordracht van Joop Mug weer gekozen voor de oude clubnaam: Amicitia.

In de tussentijd zag in 1948 in Haren de Voetbal Vereniging VMC (Voetbal Maartens College) het licht. Deze vereniging werd opgericht door studenten aan het Jezuietencollege in Haren. In 1952 kwam het voor Amicitia dan toch tot een fusie. Amicitia dat dan al 3 jaar aan de Quintuslaan voetbalt fuseert met VMC: Amicitia VMC is het gevolg. Het samengaan werd binnen niet al te lange tijd beklonken. R.van Glansbeek van VMC: "..Het St.Maartenscollege is een betrekkelijk kleine school.....daarom zal VMC nooit in de competitie van de KNVB kunnen spelen, wat toch voor de meeste voetballers erg aantrekkelijk is. .....De spelers, die talent voor voetballen hebben, kunnen dit veel beter ontwikkelen in een grote vereniging en hebben dan ook kans om in hogere regionen te komen.." En talent hadden die veertig nieuwe leden die direct overkwamen en al die anderen die later als leerling aan het St.Maartenscollege automatisch bij Amicitia VMC gingen voetballen.

R. van Glansbeek tenslotte: "..Zo is dan nu de fusie tot stand gekomen en de ontvangst van onze leden is werkelijk uitstekend geweest. Voor onze jongens is alles gedaan om hen zo veel mogelijk tevreden te stellen. Ze mochten zelfs zeggen, op welke plaats ze het liefst wilden spelen en er werd beloofd rekening te houden met hun studiebelangen.."

De jaren volgend groeit Amicitia tot een solide vereniging die met 5 senioren en 6 jeugdelftallen niet meer weg te denken is uit de stad. Het overduidelijke bewijs vormt in 1954 het 25-jarig bestaan. Uiteraard  werd dit zilveren jubileum uitbundig gevierd.

Ook de finaciele situatie is eind jaren vijftig rooskleurig: "..onze penningmeester komt ons daarna mededelen dat onze kas FL.2000,- bedraagt...  ...Na lang wikken en wegen wordt besloten er duizend naar de nutsspaarbak te brengen.."

uit: notulen bestuursvergadering 1958

Sportief gezien ging het Amicitia wisselend, "..Amicitia VMC kan als het weerhaantje van de 4e klasse G worden beschouwd. De ene week wordt dik verloren, zoals vorige week tegen De Vogels (9-2) en de volgende week is het weer een zege die er op lijkt. Loppersum, vorig jaar een van de kanshebbers, ondervond dit thans. Met een 4-0 nederlaag moesten zij huiswaarts keren.."       uit: In Ons Noorden 10 nov. 1959

Het jaar daarop degradeert het eerste elftal naar de GVB (Groninger Voetbal Bond). Het vierde (veteranen) elftal doet het een stuk beter en sluit het seizoen 1959/60 af met een verdiend kampioenschap.

De jaren 60 zijn aangebroken. Deze jaren staan in het teken van van de enorme groei en bloei van de jeugdafdeling. Hiermee samenhangend is de vraag naar een betere en grotere accommodatie.In het seizoen 1965/66 is het dan eindelijk zover en verhuist Amicitia VMC naar de plek waar zij nu nog gehuisvest is; De Coendersborg. Architect Kerstholt ontwerpt een voor die tijd zeer luxeues clubhuis van twee verdiepingen. Beneden zijn de kleedkamers, douches etc., terwijl er boven een groot restaurant, vergaderruimte en een groot dakterras is

Mede door het ontbreken van de financiele middelen wordt de uiteindelijke versie heel wat eenvoudiger en goedkoper.

Het enthousiasme voor het bouwen van een nieuw clubhuis was onder een aantal Amicitianen erg groot. Zo verhaalt men nu nog dat Boersma Sr., een van de bouwers van het 1e uur, het orgel van de Salvatorkerk zonder medeweten van de pastoor verkocht om de vereniging wat meer armslag te geven bij het bouwen van het nieuwe clubhuis.

Ook op sportief gebied gaat het met Amicitia de goede kant op. Zo speelt het eerste elftal op 26 november 1961 in de halve finale van de Groningse Beker tegen het grote Velocitas.

".. De grote strijd van Amicitia VMC tegen de amateurkampioen Velocitas voor de halve finale van het Groninger Amateurbekertoernooi is gestreden. Het begin was voor Amicitia VMC allerplezierigst, want voordat de bal ook nog maar een omwenteling gemaakt had, mocht aanvoerder P.Koetsier al een prachtige grote beker, voor de hoogst geeindigde afdelingsploeg in ontvangst nemen. Maar daarmee had Amicitia VMC het dan ook gehad, want ondanks moedig volhouden moest in de wedstrijd zelf een 11-1 nederlaag geincasseerd worden. De strijd om de Martinibokaal zal nu dus verder uitgevochten worden tussen Velocitas en Nieuw Buinen.."

Uit: In Ons Noorden 27 november 1961

Uiteindelijk promoveert het eerste elftal in het seizoen 1965/66 naar de 4e klasse KNVB. Na een kwalificatie tegen Pelikaan S. met 21-0 die recht geeft op 2 promotie wedstrijden tegen Bellingwolde. De uitslagen Amicitia - Bellingwolde 2-0 en 4-0.

Als dank wordt de trainer, Dhr.Boersma, na de laatste promotiewedstrijd door de spelers in de sloot geggooid.

De jaren volgend kenmerken zich met name door goede, constante prestaties van het juist naar de 4e klasse gepromoveerde eerste elftal, verdere groei van de jeugdafdeling, opbloei van de gezellige klaverjaswedstrijden onder leiding van Gerard Rolink en een verbetering van het peil van het clubblad "De Amicitiaan" mede door dezelfde G. Rolink.

Zoals reeds gemeld kent Amicitia in de jaren 60 een enorme groei in met name de jeugdafdeling. Zo kent Amicitia medio jaren zestig een jeugdbestuur bestaande uit maar liefst  25 personen. Onder de bezielende leiding van Richard ten Berge floreert de jeugdafdeling als nooit tevoor. Voor de jeugd worden puzzeltochten, kwismiddagen, spelregelwedstrijden, zomerkampen, koek- en papieracties, uitgebreide toernooien, verzorgde trainingen, fietstochten en dansavonden georganiseerd.

Dit actieve jeugdbeleid resulteert onder andere in het promoveren van de A1-jeugd in 1964/65 naar de jeugdselectieklasse van de KNVB. Waar het een aantal jaren niet overdienstelijk vertoeft, waarna eind jaren 60 degradatie uit deze klasse volgt.

Ook in dit seizoen (1964/65) doet het B1-elftal van Amicitia het uitermate goed, ze worden 2e na het verliezen van een beslissingswedstrijd op het veld van Oranje Nassau tegen GRC B-1 (0-1).

In 1968 krijgt Amicitia VMC weer een aantal nieuwe leden in de schoot geworpen, als diverse leden van de Katholieke Studenten Vereniging Albertus Magnus zich aanmelden. Voor de tweede en na zal blijken niet de laatste keer, melden zich studerende jongeren in grote getale aan bij Amicitia VMC. Dit elftal speelt voorafgaande aan de wedstrijd NEC-GVAV in de Goffert te Nijmegen op 15 april 1968 een vriendschappelijk duel tegen een Nijmeegs studententeam.

n het jaar 1970 wordt de jaarvergadering besloten met het aftreden van voorzitter Henk Dutmer senior. Na dertig jaar houdt hij het voor gezien. Dutmer die zich in deze 30 jaar meer dan verdienstelijk heeft gemaakt voor Amicitia, R.K.Sarto en Amicitia VMC wordt tijdens zijn afscheid onder de woorden "..het vele verdienstelijke werk, dat de aftredende Amicitia voorzitter niet alleen voor zijn vereniging, maar tevens voor de gehele voetbalsport in Groningen en daarbuiten heeft verricht.." met de zilveren draagspeld van de KNVB gehonoreerd.

Johan Abeln volgt Henk Dutmer Sr. op. Met zijn aantreden voert hij tegelijkertijd een vrij drastische bestuursverjonging in, welke na zoveel jaren niet verrassend mag heten.

Ook de successen behaalt in de jaren 60 bleven in de 70er jaren doorgang vinden. Zo wordt het A1 elftal in 1970 wederom kampioen. In de navolgende promotie wedstrijd voor een plaats in de afdeling selectieklasse wordt helaas met 6-2 van Kwiek Hoogezand verloren. Het jaar daarop lukt het echter wel en wordt Oranje Nassau met 3-2 in het beslissende duel verslagen, waarna promotie volgt. De jeugdafdeling, in de jaren 60 al enorm belangrijk voor de vereniging, blijft tot ca. 1975 Amicitia's visitekaartje. Tot dat jaar bedraagt het aantal juniorenelftallen tien of meer. Bart Straatman: "..We zijn natuurlijk allemaal verschrikkelijk blij.. ..en ik feliciteer een ieder met dit succes; onze fantastische leiders, de heren Ten Berge en Boon, de heer Hilberdink voor zijn uitstekend verzorgde trainingen.. ..de jongens die naar de senioren gaan wens ik eveneens veel succes, en dat ze nogmaals, alhoewel ik dit betwijfel, net zo'n prachtig elftal en vriendenkring krijgen als ze dit jaar hebben gehad.." Na de winterstop in 1972 is Amicitia een afdeling rijker: Het dames-voetbal doet zijn intrede. Echter op 15 maart 1972 lezen we in De Amicitiaan: "..help, onze afdeling dames-voetbal dreigt een kortstondig bestaan boven het hoofd te hangen... Zijn er in onze gelederen geen enthousiaste jongedames, die zich op willen geven? .."   Deze oproep levert enkele nieuwe aanmeldingen op. Echter in oktober 1972 gaat het damesteam in zijn geheel over naar Astrea om het damesteam hier aan te vullen. Het zou tot eind jaren 80 duren voordat Amicitia weer een eigen dames-team zou krijgen. Midden jaren 70, werd op initiatief van Frans van Bakelen de Reunistenvereniging Amicitia VMC opgericht. Hij stuurde op 5 september 1974 de toenmalige secretaris, de heer Dolle, de concept stukken voor deze vereniging. De oprichtingsbijeenkomst op 23 januari 1976, ruim twee jaar later,  gehouden in restaurant De Jacobijn, leverde een bestuur bestaande uit H.Dutmer, F.Arends, P.Koning, G.Rolink, R.Klaren en B. Andringa. "..Op 29 augustus 1976  werd unaniem besloten tot oprichting van de reunistenverenging. Dit historisch moment werd met de nodige drankjes beklonken. Steeds hoger steeg de stemming en toen men zich allen naar het pupillenveldje van O.N. ging begeven, stond er niets meer in de weg om een grandioos schouwspel in de vorm van een veteranenwedstrijd te komen... .. Het penanlties schieten bracht eveneens enorme hilariteit.. ..s'avonds werd een koud buffet in Paviljoen Stadspark alle eer aangedaan.."   uit: De Amicitiaan 15 september 1976 In 1975 volgt Hans Bodewes trianer Hilberdink op als trainer en coach van het eerste elftal. Het eerste tot die tijd een vaste waarde in de vierde klasse, vaak vertoefend in de middenmoot en 4x eindigend als 2e ondergaat een gedaantewisseling. Een aantal oud-eerste spelers haakt af en gaat bij Forward voetballen. de nieuwe aanwas komt voornamelijk uit het 2e elftal en uit het succesvolle A1-elftal. Het eerste jaar onder Bodewes behaalt Amicitia een 6e plaats. Het jaar daarop echter ontpopt het eerste zich als een kanshebber. De eerste 8 wedstrijden van dit seizoen worden de wedstrijden ruim gewonnen. Waarna het team met 5 verliespunten minder dan nummer 2 de winterstop in gaat. Na een wisselende 2e competitiehelft wordt het team aan het einde van het seizoen kampioen en promoveert voor het eerst in de geschiedenis naar de 3e klasse van de KNVB. Ruim 12 jaar na de oplevering van het clubgebouw aan de Coendersborg, is deze weer aan uitbreiding toe. Op 16 juni 1977 volgde de officiele opening. "..Ons jongste lid Marcel Hakkebroek stond parmantig en keurig in sporttenue klaar om de sleutel te overhandigen. Een groot moment toen de deur openging.. ..wat een prachtige kantine.. ..vervolgens gaf de heer Zuhorn een historische terugblik van de eerste jaren van Amicitia. Hierbij werd een foto van het eerste elftal in 1929 aangeboden aan de kantine.. ..een dag om niet te vergeten.." Uit: De Amicitiaan juni 1977, secretaris Ben Dolle. In het jaar 1979 bestaat de vereniging 50 jaar. Volgens goed Amicitiaans gebruik wordt dit jubileum weer op grootse wijze gevierd. De sportieve inleiding van het jubileum; het grote stadstoernooi op 18 augustus en het jeugdtoernooi op 19 augustus 1979. "..het spreekt mij aan als een jubilerende voetbal vereniging alle zusterverenigingen in onze stad uitnodigt voor een toernooi. Het zal de eerste keer zijn dat alle stad-Groninger voetbalclubs aan een en hetzelfde toernooi deelnemen.. ..Ook aan de bar heeft deze club naar ik mij heb laten vertellen in de afgelopen vijftig jaar het nodige gepresteerd.. ..Met deze aanpak van de voetbalsport heeft Amicitia VMC zich een geheel eigen plaats in de Groninger voetbalwereld veroverd.." Treffende uitspraken van burgemeester H.G.Buiter uit zijn voorwoord in programmaboekje van het jubileumtoernooi. na een dag hard werken blijkt jong FC Groningen winnaar te zijn geworden. VVK komt de eer toe dit team de enige nederlaag van het toernooi bezorgd te hebben. Het uiterst geslaagd toernooi betekent nog maar de helft van dit Amicitia weekend. De volgende dag wordt er een jeugdtoernooi georganiseerd. Van de F-junioren tot aan A-junioren wordt een competitie afgewerkt welke eveneens grandioos verloopt. Naast het jubileum in 1979 heeft Amicitia VMC nog een reden tot feest. De zaterdagafdeling ziet het licht. En komt met twee teams uit in de zaterdag onderafdeling van de KNVB.

De jeugdafdeling komt in de beginjaren '80 zwaar in verval en loopt terug naar nog 1 jeugdteam in het seizoen 1983/84. Na een conflict binnen de clubleiding besluit de aangestelde jeugdcoordinator Jaap Nauta van vereniging te veranderen, de grote leegloop binnen de jeugdafdeling begint. In 1981 neemt Johan Abeln afscheid als voorzitter van de club. Hij wordt opgevolgd door intertim voorzitter Marcel Winkels. Deze wordt op zijn beurt in 1983 weer opgevolgd door een Dutmer; Henk Dutmer junior. Samen met het nieuwe bestuur proberen zij de jeugdafdeling nieuw leven in te blazen. In 1989 tijdens het 60-jarig jubileum heeft de vereniging mede door hun inzet weer een afdeling in opkomst. Met 5 jeugdelftallen lijkt een begin gemaakt voor weer een bloeiende jeugdafdeling. Het eerste zondagelftal intussen gedegradeerd naar de 4e klasse KNVB kreeg met de komst van ALO'er Bart Brandenburg, met in zijn gevolg een geheel nieuw eerste elftal bestaande uit studenten aan de ALO, nieuw elan. Dit resulteerde in 1987 tot promotie naar wederom de derde klasse. Deze sportieve verbetering duurde niet lang, een jaar later werd er al weer gedegradeerd naar de 4e klasse. Het team aan ALO spelers vond na een aantal seizoenen zijn heenkomen elders. Een aantal illustere namen bleven echter. Ook trainer Gerard Jacobs bleef (in totaal 5 jaar). En zou later nog eens terug keren voor een verblijf van 2 jaar. Naast de komst van een geheel nieuw eerste elftal kwam er ook weer een damesteam bij Amicitia voetballen. In 1989 ontstond bij een aantal ALO-Dames het idee om te gaan voetballen. Aangezien een aantal ALO-heren net bij Amicitia-V.M.C. was gaan voetballen was de keuze voor een club snel gemaakt. Of het nou om het voetballen ging of om de heren is nooit echt duidelijk geworden. Wel was duidelijk dat iedereen er veel lol in had. In 1984 werd er wederom een bouwcommissie opgericht. Deze commissie had tot doel de kantine aan de normen van die tijd aan te passen. En inderdaad drie jaar later was de nieuwe kantine een feit. Zo vanzelfsprekend was de verbouwing bijna niet geweest toen midden jaren '80 de gemeente en een project ontwikkelaar om de tafel gingen zitten. De Coendersborg waar naast Amicitia VMC de clubs Oranje Nassau, Blauw Geel, Gronitas en Helpman voetbalden zou veranderd worden in een nieuwbouwwijk. Na hevige protesten van voornoemde verenigingen die zitting hadden genomen in de stichting "Coendersborg" werden de plannen gewijzigd. Amicitia, Blauw Geel en Oranje Nassau konden blijven. Voor de andere clubs restte niets anders dan verhuizen naar een nieuwe locatie.

Amicitia gaat 1990 in met 6 senioren, 1 dames, 3 zaterdag senioren en 6 jeugdteams. Met de komst van het damesteam krijgt Amicitia er een nieuwe traditie bij: Het mix-toernooi. Het mix-toernooi is de seizoenafsluiting, waarbij men gemengd een aantal wedstrijden speelt. Henk Dutmer jr. ".. Deze toernooien zijn typerend voor onze club. Jong en oud, vrouw en man, selectie en recreatie, op deze dagen dragen zij de oorspronkelijke gedachte van onze club uit: vriendschap.." De dames brengen voorts veel leven in de brouwerij door het organiseren van themafeesten, speciale acties etc. Nadat de dames het mix-toernooi een zevental jaren met wisselend thema hebben verzorgd wordt de fakkel in 1998 doorgegeven aan het 5e elftal van de zondag afdeling. Hierna zijn het verschillende elftallen die dit toernooi aan het einde van het seizoen verzorgen. De jeugdafdeling groet gestaag door en kent eind 1999 maar liefst 8 teams. Een verdere stijging zal in de jaren daarop volgen. Mede door het gereed komen van de nieuwe wijk Klein Martijn aan de Helperzoom. Maar ook zeer zeker door het enthousiaste jeugdbestuur en de vele vrijwilligers. Sportief gezien blijft het eerste elftal op de koers die het altijd gehad heeft. Meedoen om het kampioenschap of middenmoter in de vierde klasse. Waar andere stad Groninger clubs besluiten hele eerste elftallen aan te kopen om zodoende hogerop te komen. blijft Amicitia VMC een vereniging die het sportieve heel duidelijk met het recreatieve wenst te verenigen. In 1995 wordt de Pr en sponsorcommissie nieuw leven ingeblazen. Mede ingegeven door de mindere financiele situatie waar Amicitia immer in lijkt te verkeren. De banden met de sponsors worden aangehaald en het aantal wordt flink uitgebreid. In 1998 organiseerd de jeugdafdeling een sponsoractie, die zo voorspoedig verloopt dat de gehele jeugdafdeling in het nieuw gestoken kan worden. Eind jaren negentig is Amicitia VMC nog steeds een bloeinde vereniging met 5 zondag senioren teams, 1 damesteam, 3 zaterdagteams, 8 jeugdelftallen en een bloeiende reunistenvereniging. Alhoewel de hele wereld zijn hart vasthoudt in verband met de milleniumwisseling ziet Amicitia VMC deze met vertrouwen tegemoet.